شیائومی می بند ۷ در مقابل می بند ۷ پرو؛ کدام یک بهتر است؟

اگر به دنبال خرید مچ‌بند هوشمند برای پایش وضعیت سلامتی خود هستید، شیائومی نماینده‌های بسیار زیادی در سبد محصولات خود دارد. جدیدترین این محصولات می بند ۷ و می بند ۷ پرو هستند که در این مطلب قصد داریم به بررسی تفاوت‌ها و شباهت‌های آن‌ها بپردازیم و ببینیم کدام یک انتخاب جذاب‌تر و منطقی‌تری برای کاربران خواهد بود.

مشخصات فنی در یک نگاه

قبل از اینکه به بررسی کلی این دو مچ‌بند بپردازیم بهتر است نگاهی به جدول مشخصات فنی آن‌ها نیز داشته باشیم تا ببینیم روی کاغذ چقدر با یکدیگر تفاوت دارند.

طراحی

مچ‌بندهای سری می بند غالبا از یک طراحی مشابه بهره می‌برند و در نتیجه اینکه بخواهیم با یک نگاه از روی مچ دست یک کاربر بگوییم کدام سری را روی دست خود دارد کار بسیار سختی است. اما شیائومی در سال ۲۰۲۲ دست به کار جالبی زد. این شرکت چینی تصمیم گرفت در کنار می بند ۷ که در حال حاضر جدیدترین مچ‌بند آن محسوب می‌شود، از یک مچ‌بند دیگر با نام می بند ۷ پرو هم رونمایی کند. محصولی که در نگاه نخست کاملا با می بند ۷ متفاوت است و می‌توان به راحتی تفاوت بین آن‌ها را تشخیص داد.

می بند ۷ پرو هم یاد می‌شود تلاشی است از سوی شیائومی برای شکستن مرز بین ساعت هوشمند و مچ‌بند هوشمند. به عبارتی دیگر شما ساعت‌های هوشمند زیادی را در ابعاد و اندازه‌های مشابه می بند ۷ پرو می‌بینید. در نتیجه اینکه بخواهیم آن را یک ساعت هوشمند بنامیم، غیر منطقی نخواهد بود.

بزرگ‌ترین تفاوت بین دو مچ‌بند جدید شیائومی، نمایشگر آن‌هاست. طبق اطلاعات منتشر شده از سوی خود شیائومی، مدل پرو تقریبا ۵۰٪ بزرگ‌تر از مدل استاندارد است تا بدین ترتیب کاربران برای کار کردن با صفحه‌ی لمسی، دیدن تاریخ و ساعت، جزئیات مربوط به فعالیت‌های ورزشی، گشت و گذار در منوهای مختلف محصول و… کار ساده‌تر و لذت‌بخش‌تری داشته باشند. اگرچه قرار نیست الان به نقاط قوت و ضعف این دستگاه بپردازیم اما خیلی بهتر می‌شد اگر شیائومی برای گشت و گذار در منوها از یک حلقه‌ی دیجیتالی استفاده می‌کرد تا بدین ترتیب تجربه‌ی کار با محصول به مراتب لذت‌بخش‌تر می‌شد. هرچند سیستم ناوبری مبتنی بر سوایپ هم در این محدوده‌ی قیمتی اصلا عملکرد بدی ندارد.

در طرف مقابل می بند ۷ را داریم. محصولی که اگرچه اندکی بزرگ‌تر از نسل قبل شده اما همچنان از لحاظ طراحی بسیار شبیه به می بند ۶ و مچ‌بندهای ماقبل آن است. اگرچه در نگاه نخست این محصول بسیار از مدل پرو کوچک‌تر به نظر می‌رسد اما از لحاظ ابعاد خالص، خیلی با آن تفاوت ندارد؛ به عبارتی دیگر، این مچ‌بند از مدل پرو فقط ۸ میلی‌متر باریک‌تر است. هرچند به خاطر طراحی خاصی که دارد بیشتر برای مچ‌هایی مناسب است که کوچک‌تر و باریک‌تر هستند.

از لحاظ راحتی قرارگیری روی دست، همه چیز بستگی به شما دارد. اگر دست بزرگی دارید، قطعا می بند ۷ پرو باید روی دست شما جلوه‌ی زیباتری داشته باشد. اما برعکس برای مچ‌های کوچک مثل بچه‌ها یا بانوان، می بند ۷ جذابیت بیشتری دارد. اما فراموش نکنید مدل پرو حدودا ۵۰٪ سنگین‌تر است. هرچند در نهایت فقط ۲۰ گرم وزن دارد و اصلا باعث اذیت و آزار نمی‌شود. همچنین یک بند جدید هم برای آن در نظر گرفته شده که شکل بسته شدن آن درست مثل یک ساعت هوشمند است. اما برای می بند شما یک بند یکسره را شاهد هستید که ساعت درون آن قرار می‌گیرد و برای بسته شدن هم مکانیزم مشابهی مثل نسل‌های قبل وجود دارد.

به عبارتی دیگر، اگر بخواهیم در بخش طراحی به یک جمع‌بندی برسیم باید بگوییم می بند ۷ پرو یک نمونه‌ی به بلوغ رسیده از مچ‌بندهای می بند به حساب می‌آید و بیشتر برای کسانی مناسب است که از لحاظ بودجه توانایی تأمین هزینه‌ی یک ساعت هوشمند را ندارند ولی می‌خواهند نزدیک‌ترین تجربه را به آن داشته باشند. می بند ۷ پرو هم برای افرادی مناسب است که تجربه‌ی کار با می بند ۶ را دوست داشتند و همچنان هم علاقه‌مند به این طراحی هستند که شیائومی چندین سال است آن را تغییر نداده است.

قابلیت‌های نرم‌افزاری

همانطور که در بالا هم گفته شده، تفاوت بین مدل پرو و استاندارد صرفا اندازه‌ی نمایشگر نیست. در واقع شما نه تنها با خرید می بند ۷ پرو به یک محصول با اندازه‌ی ساعت هوشمند دسترسی خواهید داشت بلکه از لحاظ قابلیت‌های نرم‌افزاری هم بین آن‌ها تفاوت وجود دارد. در اینجا هم تلاش موفق شیائومی برای تبدیل می بند ۷ پرو به یک ساعت هوشمند را شاهد هستیم.

برای مثال ظرفیت باتری می بند ۷ پرو به خاطر ابعاد بزرگ‌تر به مراتب بزرگ‌تر از می بند ۷ است. شیائومی برای این محصول از یک باتری ۲۳۵ میلی‌آمپر ساعتی استفاده کرده در حالی که برای مدل استاندارد از یک باتری ۱۸۰ میلی‌آمپر ساعتی استفاده شده است. البته علی‌رغم بهره‌مندی از باتری بزرگ‌تر، اگر زیاد از مچ‌بند خود استفاده کنید، در شرایط برابر ماندگاری شارژ می بند ۷ پرو کمتر است. یکی از اصلی‌ترین دلایل این موضوع، یکی از قابلیت‌هایی است که باعث می‌شود می بند ۷ پرو جذاب‌ترین مچ‌بند موجود در بازار باشد؛ GPS.

مدل پرو را از معدود مچ‌بندهایی است که از فناوری GPS داخلی بهره می‌برد تا بدین ترتیب برای مسیریابی یا پایش فعالیت‌های ورزشی اصلا نیازی به گوشی نباشد چرا که خودش به صورت مستقل می‌تواند تمام این کارها را انجام دهد. به خاطر وجود همین قابلیت است که می بند ۷ پرو در نگهداری شارژ نمی‌تواند به خوبی می بند ۷ عمل کند. مصرف GPS در این مچ‌بند به این صورت است که اگر یک ساعت از آن استفاده کنید، ۱۰٪ از ظرفیت باتری را کم می‌کند که میزان کمی هم نیست. مدل استاندارد این مشکل را ندارد چون اصلا از GPS داخلی بهره نمی‌برد. اما با این حال در حالت عادی هم به خاطر نمایشگر کوچک‌تری که دارد، دوام باتری آن هم بیشتر است. شما اگر تمام قابلیت‌های می بند ۷ را روشن کنید، حدودا ۷ روز دوام خواهد داشت در حالی که برای مدل پرو این میزان کمتر است.

عدم وجود GPS درون می بند ۷ شاید باعث شود طول عمر باتری آن بیشتر شود اما اگر بخواهید یک فعالیت نظیر دوندگی را پایش کنید، دوچرخه سواری کنید، قدم بزنید و… حتما به گوشی هوشمند خود نیاز خواهید داشت. در هنگام مسیریابی هم نمی‌توانید از مچ‌بند خود به صورت مستقل استفاده کنید و باز هم به گوشی نیاز خواهد بود. در حالی که برای مدل پرو چنین محدودیتی وجود ندارد.

جز این دو مورد، از لحاظ قابلیت‌های سلامتی و تناسب اندام تفاوت چشمگیری بین دو محصول وجود ندارد. مدل پرو تمام قابلیت‌های مدل استاندارد را درون خود دارد؛ از سنسور ضربان قلب گرفته تا پایش مداوم و پیوسته‌ی اکسیژن خون و تمام حالت‌های ورزشی که تعداد آن‌ها به بیش از ۱۲۰ حالت می‌رسد که قطعا از خیلی از آن‌ها اصلا قرار نیست استفاده کنید. مدل پرو همچنین مثل مدل استاندارد از واحدهای تمرینی حرفه‌ای پشتیبانی می‌کند که شامل هشدارهای ایروبیک، فشار تمرین، زمان ریکاوری و اکسیژن مصرفی بیشینه (VO2 Max) می‌شود (VO2 Max به حداکثر اکسیژنی اشاره دارد که بدن شما می‌تواند در طول ورزش از آن استفاده کند). اما با وجود GPS داخلی، این قابلیت‌ها در می بند ۷ پرو تجربه‌ی لذت‌بخش‌تری را برای شما به ارمغان می‌آورند و در واقع وجود آن‌ها در محصولی با GPS داخلی منطقی‌تر است. هرچند در می بند ۷ هم می‌توانید از آن‌ها برای برطرف کردن نیازهای سطحی خود استفاده کنید.

اما هر دو دستگاه اگرچه بهترین‌های دسته‌ی خود محسوب می‌شوند اما در مقایسه با ساعت‌های هوشمند یک سری ضعف‌هایی دارند که به خاطر قیمت پایین آن‌ها کاملا طبیعی است. نمی‌توان انتظار داشت تمام سنسورهای این مچ‌بندها بهترین عملکرد را در پایش فعالیت‌های مختلف داشته باشند. برای مثال سنسور پایش خواب اصلا آنطور که باید خواب را بررسی نمی‌کند و بازخورد مفیدی هم به کاربر ارائه نمی‌کند تا وضعیت خواب خود را بهبود ببخشد. همچنین دلیل وجود یک سری حالت‌های ورزشی اصلا مشخص نیست. البته اگر جز آن دسته از افرادی هستید که هنگام رانندگی روی ماشین مخصوص برف (snowmobile) و انجام بازی چکرز (یک بازی تخته‌ای شبیه به شطرنج) تناسب اندام و پایش وضعیت سلامتی برایش مهم است می‌توانید این نقطه ضعف را ندید بگیرید.

اگرچه از لحاظ اندازه‌ی نمایشگر و وجود GPS، مدل پرو یک تلاش موفق از سوی شیائومی برای تولید محصولی در مرز بین مچ بند و ساعت هوشمند به حساب می‌آید که قیمت پایین آن ارزش خرید آن را دوچندان می‌کند، اما از لحاظ قابلیت‌های نرم‌افزاری هوشمند چیز خاصی را در آن شاهد نیستیم. بنابراین اگر فکر می‌کنید غیر از GPS و نمایشگر بزرگ‌تر می‌توانید قابلیت‌های بیشتری را در این مچ‌بند ببینید که آن را شبیه به ساعت هوشمند می‌کند اشتباه می‌کنید چون چیز خاصی در آن وجود ندارد تا بدین ترتیب عملا همان مدل استاندارد با نمایشگر بزرگ‌تر و GPS باشد.

همچنین در مدل‌های عرضه شده به بازار جهانی خبری از NFC هم نیست. بنابراین پرداخت بدون تماس هم در نمونه‌های موجود در بازار کشور ما وجود ندارد که البته این موضوع نمی‌تواند ضعف خاصی باشد چون از این قابلیت اصلا استفاده‌ای در کشور ما نمی‌شود. علاوه بر موارد گفته شده، هیچ یک از مچ‌بندهای جدید شیائومی از اپلیکیشن‌های شخص ثالث بهره نمی‌برند. یعنی شما امکان نصب اپلیکیشن‌های دلخواه خود را درون این مچ‌بندها نخواهید داشت. قابلیتی که برعکس، در ساعت‌های هوشمند وجود دارد.

همچنین به خاطر عدم تعبیه‌ی میکروفون، امکان برقراری ارتباط با دستیار صوتی هوشمند و برقراری یا پاسخ به تماس هم درون آن‌ها وجود ندارد. قابلیتی که واقعاً انتظار نداریم در یک مچ‌بند هوشمند وجود داشته باشد اما در یک سری ساعت هوشمند ارزان‌قیمت هم شاهد این قابلیت هستیم و انتظار داشتیم شیائومی آن را حداقل به می بند ۷ پرو اضافه کند. اما شیائومی همچنان هر دو محصول را به عنوان مچ‌بند راهی بازار کرده و باید نگاهمان به آن‌ها در حد و اندازه‌های همان مچ‌بند باقی بماند.

قیمت و رنگ‌بندی

شیائومی مثل همیشه می بندهای خود را با قیمتی کمتر از ۱۰۰ یورو و ۱۰۰ دلار راهی بازار کرده است. البته در برخی از بازارها شاید می بند ۷ پرو را با قیمتی بین ۸۰ تا ۱۲۰ دلار خریداری کنید اما عمدتا قیمت آن کمتر از ۱۰۰ دلار است. به صورت کلی این شرکت چینی دو مچ‌بند جدید خود را با قیمت‌های زیر راهی بازار جهانی کرده است:

• می بند ۷ نسخه‌ی جهانی: ۵۴ پوند، ۵۹۹ یورو، تقریبا ۴۶ دلار
• می بند ۷ پرو: ۸۴٫۹۹ پوند، ۹۹٫۹۹ یورو، ۸۰ تا ۱۲۰ دلار

کمی طول کشید تا بعد از عرضه‌ی اولیه در بازار چین، شیائومی این محصولات را به بازار جهانی عرضه کند اما خوشبختانه حالا امکان دسترسی به هر دو محصول وجود دارد و شما می‌توانید در فروشگاه دیجی‌کالا به هر دوی آن‌ها در رنگ‌های مختلف دسترسی داشته باشید.

صحبت از رنگ‌بندی که شد باید بگوییم شیائومی می بند ۷ پرو را در رنگ‌های طلایی ملایم، خاکستری گرافیتی، خاکستری مهتابی برای عاشقان طرح چرم، عاج فیلی، زیتونی، نارنجی، آبی، مشکی و صورتی راهی بازار کرده است. در طرف مقابل مدل استاندارد در رنگ‌های عاج فیلی، نارنجی، سبز، آبی، مشکی، صورتی، سبز نئونی، نارنجی نئونی، سبز خاکی، و آبی خاکی راهی بازار شده؛ هرچند تمام این رنگ‌بندی‌ها متأسفانه در حال حاضر در دسترس نیستند.

می بند ۷ پرو در مقابل می بند ۷؛ کدام یک ارزش خرید بیشتری دارد؟

با در نظر نگرفتن تفاوت‌هایی از لحاظ ظاهری و همچنین ظرفیت باتری و مهم‌تر از همه وجود GPS داخلی در مدل پرو، هر دو مچ‌بند واقعاً برای برطرف کردن نیازهای روزانه‌ی یک فرد ورزشکار انتخابی فوق‌العاده محسوب می‌شوند. البته اگر در شرایطی هستید که نمی‌توانید هزینه‌ی بالایی برای خرید یک ساعت هوشمند خوب متقبل شوید. همچنین هر دو دستگاه سوای تفاوت‌های یادشده در بالا هیچ تفاوت خاصی هم با هم ندارند. هر دوی آن‌ها قابلیت‌های سلامتی مشابهی را ارائه می‌دهند، سبک وزن هستند و به دست فشاری وارد نمی‌کنند، قابلیت‌های هوشمند مشابهی دارند و حتی نقاط ضعف آن‌ها هم در رابطه با قابلیت‌هایی که دارند مشابه است.

با این حال اگر تجربه‌ای نزدیک به یک ساعت هوشمند می‌خواهید اما به قابلیت‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری نظیر وجود میکروفون برای انجام مکالمه، دقت بسیار بالای سنسورها و… خیلی اهمیت نمی‌دهید، مدل پرو انتخاب جذاب‌تری است خصوصا که نمایشگر بزرگ‌تر و GPS داخلی هم دارد تا سهولت کار با آن بیشتر از مدل استاندارد باشد. اما اگر به مچ‌بند با اندازه‌ای کوچک علاقه‌مند هستید و می‌خواهید هزینه‌ی کمتری را برای این منظور پرداخت کنید، هیچ دلیلی وجود ندارد مدل پرو را به استاندارد ترجیح دهید شاید مدل استاندارد GPS نداشته باشد (که با توجه به نوع کاربری انتظار نمی‌رفت داشته باشد) اما به لطف قابلیت‌های خوبی که دارد، آنقدر ارزش خریدش بالا هست که این فقدان کاملا طبیعی را نادیده گرفت.

با این تفاسیر، فکر می‌کنید کدام دستگاه گزینه‌ی بهتری برای برطرف کردن نیازهای شما خواهد بود؟ لطفاً نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

کدام مچ‌بند هوشمند را بیشتر می‌پسندید؟

منبع: Android Authority